Jylland

Jylland to wspólne miano dla regionu geograficznego, który na zachodzie obejmuje wschodnią część Ordalii, jednego z głównych kontynentów Ivalice, oraz zachodni fragment kontynentu Loar na wschodzie. Loar i Ordalia oddzielone są Morzem Mihreliańskim (Mihrelian Sea). Przez północno-wschodnią część Loar płynie Rzeka Silennia, która stanowi największy trakt wodny w całej krainie.

Opis poszczególnych regionów:

Targ Wood (Las Targ) – cichy, spokojny i gęsty las, pomiędzy drzewami którego żyje wiele gatunków niezwykłych istot. Nie niepokojone przez człowieka, nie mają powodu, by atakować, lecz bezwzględnie reagują na każdy przejaw niezasłużonej wrogości. W głębinach lasu mieszkają Wróżki (Fairies), które dla samej przyjemności uwielbiają stroić sobie z nieostrożnych podróżnych żarty. Przez środek tej gęstej puszczy przebiega Ścieżka Podróżników (Traveller’s Way) – bezpieczny trakt handlowy prowadzący do położonej w sercu regionu Leśnej Wioski (Wood Village). To niewielkie miasteczko to ostoja spokoju, w której czas wydaje się stawać w miejscu. Kto zaś nie słyszał o specjalności tamtejszych kucharzy, potrawce grzybowej, nie wie, czego odmawia swojemu podniebieniu. Jedynym w miarę wolnym od drzew miejscem jest tutaj Pole Piżmowe (Muskmallow Field), na którego osłonecznionych trawach leniwie wylegują się dzikie chocobo. Ze względu na geografię terenu i łagodny klimat, to właśnie w okolicach Lasu Targ znajdują się najlepsze hodowle tych wspaniałych ptaków.

Camoa – region skoncentrowany wokół miasta Camoa, który składa się przede wszystkim z rozległych pastwisk i mieniących się złotymi barwami pól uprawnych. Camoa słynie z przyciągania ku sobie przeróżnych garści awanturników i poszukiwaczy przygód. Tętniące życiem starożytne miasto, dom dla przedstawicieli wszystkich ras, od wieków odgrywa rolę największego centrum handlowego i kulturowego, oferując setki rozrywek takich jak widowiska teatralne, walki na arenie, towary z najdalszych zakątków Ivalice, usługi magiczne, rzemieślnicze i wszystkie, o jakich tylko można zamarzyć. Można tu kupić i sprzedać niemal wszystko, spotkać na ulicy reprezentantów wielu najsłynniejszych klanów i przyjąć zlecenia najlepiej opłacanych zadań. Co cztery lata w mieście odbywa się Wielki Turniej o Puchar Camoa, który z wszystkich takich imprez w całym Jylland ma największe znaczenie dla prestiżu uczestników. Gdy zaś wyjdzie się poza mury nigdy nie zasypiającego miasta, można udać się w stronę albo Blatogruntów Shoug (Shoug Tablelands), płaskowyżu oferującego wspaniały widok na Camoę, wietrznej Niziny Dias (Dias Plain), wijącej się wąskimi ścieżkami w otoczeniu różnorodnych drzew, czy też Wypoczynku Awanturników (Adventurer’s Rest), pokrytej zielonymi trawami prerii, w której łagodna płynąca znad morza bryza aż prosi, by ukoić w jej towarzystwie zmęczone kończyny.

Baptise Hill (Ochrzczone Wzgórze) – to przede wszystkim gama łagodnie wznoszących się wzgórz, zielonych łąk i niewielkich lasów; miejsce częstego podróżowania karawan pod opieką żyjących w rozsianych po regionie osadach najemników Bangaa. Znajduje się tu Urwisko Fletowej Trawy (Flutegrass Bluff), z którego w przejrzyste dni dostrzec można zarysy położonej po drugiej stronie wąskiego morza Ordalii. Niezwykła nazwa tego stromego brzegu bierze się od melodyjnego dźwięku, jaki zdają się wydawać poruszane morskim wiatrem trawy. W obrębie Wzgórza jest również Głazospad (The Boulderfall) – dosyć niskie pasmo górskie, pokryte jednak stromymi stokami, które przyciągają co bardziej ambitnych wędrowców. Leśna droga, która wiedzie przez tereny tego regionu zwie się Prążkowanym Traktem (Sun-dappled Trail) – miano nadane ze względu na prześwitujące spomiędzy drzew promienie słońca.

Graszton – wąski region portowy z miastem Graszton, stanowiącym centrum zamorskiego handlu w całym Jylland. Ruchliwy port nigdy nie zamyka swoich oczu, a wszelkiej maści pracownicy jak mrówki nieustannie uwijają się z noszeniem towarów, skrzyń i worów. Powszechnym widokiem, nawet i na rynku miasta, są spieszący z jednego krańca na drugi marynarze i zaprzężone w osły wozy, wyładowane po brzegi artykułami. Kupcy paradują po ulicach w bogatych szatach, targowiska huczą od wykrzykiwanych na całe gardło promocji i obniżek, a przejezdni znajdują relaks w dziesiątkach karczm serwujących najlepsze trunki. Miasto jest silnie strzeżone przez specjalny oddział żołnierzy, jest bowiem obiektem częstych ataków ze strony złodziejskich i pirackich band, które kryją się gdzieś w najtrudniej dostępnych częściach wybrzeża. Najbardziej charakterystycznymi punktami regionu są Południowa Droga Vieg (Vieg Southroad), trakt podróżny nieprzerwanie niosący strumień karawan i wędrowców oraz Śmiałozatokowe Niziny (Baybold Lowlands), puste, nieżyzne urwisko, z którego dochodzi głośny dźwięk bijących o skały fal.

Bisga Greenlands (Zielonoziemie Bisga) – pokryty gęstą roślinnością obszar nizinny, po którym rozsiana jest rozległa sieć dróg. Otwarte pola rozchodzą się tu aż po horyzont, ale idylliczny spokój tego miejsca zakłócają wyłażące nocą stwory. Znajduje się tu Północna Droga Vieg (Vieg Northroad), najbardziej zatłoczony trakt regionu, na którym spotkać można namioty kupieckie oferujące podróżnym swoje dobra. Karawany ostrożnie poruszają się przez wąskie klify Konwojowego Traktu (Caravan Trail), jedynej możliwej drogi przecinającej góry na wschodzie, a wędrowcy klną na zdradzieckie bagna i wilgotne powietrze Jadeitowego Lasu (Jadewood).

Aldanna Range (Łańcuch Aldanna) – to najbardziej górzysty teren Loar, częściowo przez cały rok pokryty śniegiem. Łańcuch ten jest mocno oddalony od wszystkich głównych miast kontynentu – na północy wije się Rzeka Silennia, blokując dostęp do położonej dalej Moorabelli. Dwie przełęcze stanowią drogę wiodącą przez góry: Przełęcz Czerwonej Gliny (Redclay Pass), której gładkie zbocza są zdradziecko śliskie oraz Przełęcz Białośnieżna (Whitesnow Pass) – zamrożona połać pokryta wieczną białością śniegu. Mroźne wiatry nieprzerwanie wieją w każdym zakątku tego regionu, a magiczna Mgła (Mist) leniwie plącze się pomiędzy wysokimi szczytami. Żyje tu wiele dzikich bestii, których ostre pazury i szczerzące się złowrogo kły skutecznie trzymają podróżnych z daleka. Mimo tego znaleźć można tu niewielkie osady, zamieszkane najczęściej przez pokojowo nastawionych Nu Mou.

Zedlei Forest (Knieja Zedlei) – pomimo bliskości ze lodowymi szczytami Łańcucha Aldanna oraz śnieżnym miastem Moorabellą, Knieja Zedlei skąpana jest w ciepłych promieniach słońca. Dzieje się tak dlatego, że śniegi pokrywające sąsiednie regiony powodowane są przez Mgłę, nie zaś naturalne czynniki. Zedlei jest środowiskiem życia mnóstwa gatunków zwierząt, a o jego pięknych, gęstych drzewach mówi się, że kryje się w nich potężna magia. Ze wschodu wpływają do lasu topniejące śniegi tworząc Strumień Lasowy (Formo Brook), przy którym często dostrzec można wiele pojących spragnione gardła stworzeń. Poza samą Knieją jest tu jeszcze Zieleniohala (The Greenhall) – puszcza będąca źródłem najlepszej jakości drewna.

Moorabella – północny region kontynentu Loar z wiecznie ośnieżonym magicznym miastem Moorabellą. Zimowy klimat nie wynika jednak z czynników geograficznych, lecz jest wpływem gęsto płynącej tu Mgły, bowiem niektóre z obszarów blisko sąsiadujących z miastem bogate są w lasy i dżungle. Samo miasto jest natomiast cichym grodem z rzędem uszeregowanych zgrabnie domków, i stanowi ośrodek nauki i badań magicznych na całym terenie Jylland. Jako jedyne na Loar posiada również, i kontroluje, Powietrzny Port (Aerodome) – mającą postać kopuły przystań dla latających pomiędzy Moorabellą i Fluorgis statków linii transportowych. Wszystkie prywatne statki, jakie chcą dokować w Porcie, muszą niestety ponosić wysokie opłaty. Kopuła znajduje się niedaleko poza miastem, a publiczne usługi przewozowe oferują tani przejazd w specjalnych, unoszących się nad ziemią promach. Innymi wartymi uwagi miejscami są tu magicznie ośnieżony Diamentowy Płaskowyż (Dyme Plateau), błyszczący jak klejnot w świetle słońca, Gaj Mędrców (Sage’s Grove), mały, spokojny las, przez środek którego płynie cichutki strumień, Las Reinghlard (Reinghlard Forest), prywatny zagajnik wielkiego księcia Moorabelli, w znacznym stopniu nietknięty przez siły człowieka, a także Śnieżny Pył (The Snowdust) – pokryte gładkim, miękkim śniegiem pole, któremu nazwę nadał kiedyś jakiś wędrowny minstrel.

Galerria Deep (Głębia Galerria) – region składający się głównie z ogromnego podziemnego tunelu, w którym leżą naturalne skarby oraz czają się najbardziej ohydne bestie. Obszar znajdujący się nad Głębią składa się w zasadzie z rozległej tundry – nazywanej Wietrzniepisaną Tundrą (Windwrit Tundra) – przez cały rok pokrytej śniegiem. Mało kto jest na tyle odważny, by zmącić jej odwieczny spokój. Głębia Galerria najbardziej znana jest z powodu bardzo cennych pereł Zingu, które odważni śmiałkowie znaleźć niekiedy mogą w jej pozbawionych światła czeluściach.

The Rupie Mountains (Góry Rupiowe) – usytuowane na wschodnim krańcu Loar, góry te, w przeciwieństwie do pobliskiej Moorabelli, ośnieżone są z przyczyn naturalnych. Są najwyższym pasmem górskim na kontynencie i z tego powodu przyciągają wielu turystów chcących podziwiać piękne widoki. W regionie tym znajduje się słynna rozpadlina, nazywana Wachtą Górskich Bogów (Watch of the Moutain Gods), z której wiejący silnie wiatr nieustannie chwieje rozwieszonymi nad nią mostami. Są tu również Pola Tańczącego Śniegu (Fields of Dancing Snow), pokryte tak grubą warstwą śniegu, że można się przez nie przemieścić tylko z najwyższym trudem oraz Biały Kominek (The Whitehearth) – spokojna i cicha nizina, naznaczona delikatnymi śladami mieszkających tu stworzeń.

The Ruins of Delgantua (Ruiny Delgantuy) – ruiny te to opuszczona kamienna forteca z czasów Imperium Galteańskiego, ogromna i praktycznie odizolowana od reszty Ivalice. Nieba ponad nią przepełnione są magiczną Mgłą, a wszelkie drogi i trakty od dawnych czasów nieużywane. Architektura tego miejsca musiała niegdyś zapierać dech w piersiach, lecz obecnie forteca to pokruszona i opadnięta struktura. Mimo tego wciąż widoczne są niezwykłe runy wyryte na jej potężnych ścianach, a cienkie strumienie wody płyną bez przeszkód po wyludnionych kamiennych podłogach. Wyróżnić tu można niegdyś bogato ozdobioną Bramę do Przeszłości (Gateway to the Past), szeroki pasaż prowadzący na dziedziniec, Salę Krolów (Hall of Kings), dawniej miejsce gromadzące najwyższą potęgę w całym Ivalice, a także Salę Błogosławieństw (Hall of Blessings). Ruiny Delgantuy nikogo już nie interesują, a jeśli ktoś zapuści się w ich zburzone korytarze, to zapewne tylko po to, by w spokoju zagłębić się w ciche medytacje.

Fluorgis – na tym terenie znajduje się jedno z największych miast Jylland, jak również i Ivalice, a także drugie, które posiada Powietrzny Port. Fluorgis jest głównym ośrodkiem kultury i handlu na kontynencie Ordalii. Na charakterystyczne elementy miasta składają się cudowne fontanny, tętniące zielenią parki oraz malownicze zakątki, służące tylko temu, by móc w nich spocząć i napawać wzrok cudami architektury. Domy są tu przytulne, sklepy miłe dla oka, a panuje spokój z rzadka jedynie przerywany aktami przemocy. Nad Fluorgis górują opuszczone ruiny z dawnych czasów, z których wyróżniają się przede wszystkim Twierdza Cannol (Cannol Keep) – widoczna nawet z odległości kilkudziesięciu kilometrów potężna niegdyś budowla, a także położona dalej na północ Forteca Diegnot (Diegnot Fortress), o wiele gorzej jednak zachowana. Na uwagę zasługuje również Wschodnia Brama Cannolu (Cannol West Barbican), tak mocna i wytrzymała, że nawet dziś nie sposób jej zawalić, nawet pomimo tego, że broniony przez nią zamek dawno już leży w ruinach.

Tramdine Fens (Zalewiska Tramdine) – Zalewiska to tereny bagnisk, mokradeł i trzęsawisk, na których w nadmiarze plenią się niespokojne duchy nieumarłych. Jest to jeden z powodów, dla których na obszarze tym rzadko spotkać można przedstawicieli świata żywych – jedynie najodważniejsi, bądź też w jakiś sposób szaleni, zakładają tu bardziej stałe obozowiska. Nawet w ciągu dnia słońce nie świeci tu pełnią swego blasku, a stęchły zapach gęstego powietrza nie wydaje się wynikać tylko i wyłącznie z warunków geograficznych. Jedyną bezpieczną trasą biegnącą przez Zalewiska jest Szlak Obrońcy (Protector’s Walk) – charakterystyczny ze względu na małą kapliczkę, która stoi na jednym ze wzniesień traktu. Najbardziej pustym i ponurym terenem jest natomiast Pole Kociooddechu (Catsbreath Field), usiana setkami ostrych jak brzytwa kamieni trawiasta przestrzeń, nad którą umiera wszelki wiatr.

Sant D’alsa Bluff (Urwisko Sant D’alsa) – najbardziej północna część Ordalii to teren ostrych i niebezpiecznych klifów wyrastających wprost z Cieśniny Lumes (The Strait of Lumes).  Z jednej strony jest to dosyć ponure i niezbyt przychylne miejsce, ale z drugiej z wielu kierunków przyciąga podróżnych, chętnych wziąć kąpiel w jego ciepłych, wulkanicznych źródłach. Godne wspomnienia są tu Kamienie Zegrots (The Zegrots Stones), gdzie „zegrots” oznacza „te, które należą do człowieka giganta” – nazwa wielce temu pasująca. Znajduje się tu również Wzniesienie Mew (Seagull Rise), osłoneczniona, rozległa łąka, nad którą nigdy nie milknie śpiew morskich ptaków.

Nazan Mines (Kopalnie Nazan) – to tereny opuszczonych kopalni magicytu (magicite), w których obecnie zamieszkują stworzenia ciemności. Kopalnie te w większości składają się z podziemnej sieci jaskiń, w których znaleźć można było cenne kamienie i minerały. Znaczna ich część została zamknięta i porzucona, ale okazjonalne grupy Moogli z Goug przeszukują ich korytarze w poszukiwaniu starożytnych artefaktów i złóż magicytu. Poza samą Kopalnią Nazan, na terenie tym znajduje się także Kopalnia Gorday (Gorday Mine) – to do niej w zamierzchłych czasach przeniesiono się z Nazan, kiedy odkryto wewnątrz świeżą żyłę. Dla obrony górników zbudowano Cytadelę Gorday (Gorday Citadel), która stoi obecnie w ruinach.

Goug – to wyspa położona na Morzu Mihreliańskim, która jest domem miasta Moogli, Goug – miejsca narodzin teknologii znanej w całym Jylland. Pracowite Moogle nie ustają w wysiłkach, by tworzyć nowe gadżety i naprawiać zużyte maszynerie, przez co na wyspie i w jej okolicach często spotkać można ich liczne grupy poszukujące przydatnego złomu. Częstym miejscem takich wypadów są Kopalnie Goug (Goug Mines), których tunele kryją zadziwiające obiekty starożytnej tekniki nie spotykanie nigdzie indziej. Samo miasto wyglądem przypomina natomiast jakąś starą graciarnię, z każdego bowiem rogu wyskakują przedziwne konstrukcje, które tylko cudem wydają się mieć jakieś praktyczne zastosowanie. Wyspy nie porasta żadna zdumiewająca roślinność – jedynym bardziej zielonym terenem jest tutaj Pole Corpolk (Corpolk Field), nad którym górują wydmuchujące dym szczyty.

The Neslowe Passage (Przejście Neslowe’a) – wulkaniczny obszar, którego podwodne korytarze tworzą pod Morzem Mihreliańskim przejście do Goug. Obszar ten obfituje w niewiele więcej, niż groty i jaskinie, a przede wszystkim Szczyt Neslowe’a (Neslowe Peak), wulkan, który kiedyś podobno znajdował się na dnie oceanu, jak również Pasmo Lawy (Lava Run) – biegnącą od szczytu wulkanu ścieżkę wydrążona przez leniwie wyciekającą lawę. Z każdym mijającym dnie ścieżka ta staje się odrobinę szersza.

Aisenfield (Połać Aisen) – obszerny, trawiasty region mogący poszczycić się pięknymi, zielonymi łąkami, gęstwiną szeleszczących na wietrze drzew oraz górzystym wybrzeżem Morza Mihreliańskiego. Na Połaci Aisen przecina się pięć szlaków podróżnych, łączących wszystkie najważniejsze części Ordalii. Jest to również miejsce akcji popularnej w Jylland legendy o Bohaterze Galou (Hero Gaol) i Trzynastu Królach Aisen (the Thirteen Kings of Aisen). Na cześć herosa przeprowadzono Marsz Gaola (Gaol’s March) – drogę łączącą wszystkie pięć szlaków terenu. Trzynastu Królów z legendy honoruje porośnięte trawą Pole Upadłych (Field of the Fallen), gdzie władcy stoczyli ponoć wielką i wspaniałą bitwę.

Kthili Sands (Piaski Kthili) – jedyny w Jylland pustynny obszar, ocean piaskowych fal, gdzie za dnia pali bezlitosne słońce, a w nocy wgryza się w skórę okrutny mróz. Wyróżnić tu można Ochrową Pustynię (The Ochre Wastelands), ulubione miejsce żerowania żyjących tu sępów, a także tańczące Wydmy Simoon (Simoon Dunes), których zdradzieckiej zmienności nie można ufać ani na jotę.

Zellea, the Forbidden Kingdom (Zellea, Zakazane Królestwo) – najmniej znana, a zarazem najbardziej niebezpieczna kraina w obrębie Jylland. W obecnych czasach nie ma nikogo, kto zbadałby jej tajemnice i wrócił żywy, by przekazać o niej opowieść. Zellea to Jagd, miejsce odstępujące od normy we wszelkich jej aspektach. Magiczna Mgła jest tu silna i niestabilna, tak bardzo, że nieustannie otwierają się i zamykają szczeliny rzeczywistego wymiaru, powodując ciągłe zmiany w rzeźbie terenu. W glebie występuje magicyt, przez co na Jagdem zanika działanie niezbędnych latającym statkom powietrznych kamieni (skystones). Żaden władca nie interesuje się podbiciem Zellei, gdyż ograniczone możliwości i skąpa wiedza grożą ryzykiem, które może okazać się tragiczne w skutkach.